Kto nie skacze ten hetero....

Usiądź wygodnie, weź kawę i odłóż wszystkie uprzedzenia na bok. Poczuj się jak dziecko, które nie ma wyrobionego zdania, które nikogo nie szufladkuje i nie wrzuca do konkretnego worka. Podejdź do każdego człowieka z szacunkiem i godnością... Przecież Ty też chcesz, aby każdy Cię szanował :)

A teraz wyobraź sobie sytuację...sobotni wieczór, spotykasz się ze znajomymi nad Wisłą po lewej stronie Warszawy. Nie wiedzieliście się długi czas i zastanawiacie się co zrobić po tym jak wypijecie ostatnią butelkę piwa. Nagle wpadasz na pomysł, aby wybrać się na drugą stronę Wisły do miejsca, które łączy pokolenia, miejsca, gdzie każdy znajdzie coś dla siebie: flipery dla maniaków gier, mini golf dla sportowców, butki z jedzeniem dla smakoszy, różne bary z alkoholem dla koneserów i miejsce do tańczenia dla imprezowiczów. Wspólnie przyjeżdżacie na miejsce i okazuje się, że właśnie trwa impreza, która jest dedykowana osobom LGBT....upss...a może to nie osoby, tylko jakaś ideologia? Otóż chciałabym każdego wyprowadzić z błędu, społeczność LGBT, to lesbijki, geje, biseksualiści oraz transseksualiści. Za każdą z tych tajemniczych nazw kryją się konkretne osoby, konkretni ludzie, którzy mają uczucia, którzy tak jak każdy chodzą do pracy, mają rodziny, chodzą na imprezy oraz wypełniają swoje obywatelskie obowiązki. I jak każdy człowiek dzielą się na tych dobrych i złych. Dzisiejszy wpis chciałabym poświęcić właśnie takim osobom oraz naszemu społeczeństwu, które delikatnie mówiąc ma różne podejście do osób nieheteronormatywnych. 

LGBT - to się leczy...

W naszym społeczeństwie od lat panuje przekonanie, iż osoby o odmiennej orientacji seksualnej i tożsamości płciowej powinny zostać poddane leczeniu. Mało tego, w Polsce istnieje ośrodek, który zajmuje się przeprowadzaniem tzw. terapii konwersyjnej, która ma za zadanie zmienić orientację seksualną swoich "pacjentów" z homoseksualnej i biseksualnej na heteroseksualną. Jednak warto przypomnieć, iż w 1990 roku Światowa Organizacja Zdrowia (WHO) wykreśliła homoseksualizm z listy chorób i zaburzeń. Mnie osobiście zastanawia, dlaczego odmienna orientacja seksualna została kiedykolwiek uznana za chorobę. Cofnijmy się na chwilę do czasów starożytnych, gdzie wątki homoseksualne widoczne są w greckiej mitologii, malowidłach i literaturze. Jedną z bardziej rozsławionych artystek tamtych czasów, która poruszała kwestie odmiennej orientacji seksualnej była Safona z Lesbos, która w swoich dziełach opisywała zbliżenie ciała i duszy z innymi kobietami. Warto podkreślić, iż w starożytności zarówno Grecy jak i Rzymianie mieli swoich nauczycieli, którzy również uczyli ich seksualności. Inaczej mówiąc niemalże każdy starożytny nastolatek zetknął się wcześniej z tzw. pederastią, która w świecie greckim polegała na relacji między dorosłym mężczyzną (erastesem) a młodzieńcem (eromenesem). Dopiero po II Wojnie Światowej i po wynikach badaniach uzyskanych przez eksperymenty, które głównie odbywały się na więźniach homoseksualnych, stwierdzano, iż odmienna orientacja seksualna jest dewiacja. W latach 50'tych XX wieku została wpisana na listę chorób i zaburzeń - wtedy zaczęto zastanawiać się nad skutecznym lekarstwem na ww. problemy. Oczywiście w średniowieczu homoseksualizm był traktowany jako zbrodnia i wiele osób zarówno o odmiennej orientacji seksualnej i tożsamości płciowej straciło przez to życie. Jednak wracając do aktualnych czasów, warto podkreślić, iż sztab naukowców i lekarzy po przeprowadzeniu wieloletnich badań, przyznał, że odmienna orientacja seksualna nie może być uznawana za chorobę. Wielu ludzi do tej pory nie zgadza się z takimi wynikami i nadal uważa osoby LGBT za ludzi z zaburzeniami. 

Przed Polską i Polakami stoi ogromne wyzwanie, które dotyczy zmiany podejścia....jednak zmiana podejścia nie może zostać nikomu narzucona. Moim zdaniem trzeba tutaj zacząć od dobrej edukacji. I nie, nie od edukacji, której boi się wielu Polaków i wiele Polek, gdzie dzieci są uczone tego, że powinny współżyć i czuć pociąg seksualny do osób tej samej płci. Oczywiście, głoszenie takich tez, iż edukacja dot. różnych odmienności jest zła i sprowadza nasze dzieci na złą drogę, to część propagandy, która jest kreowana przez osoby, które w dużej mierze same nie rozumieją pewnych odmienności. Chodzi o to, aby w szkołach uczyć tolerancji i szacunku. Każdy z nas chce być dobrze traktowany, z szacunkiem i godnością. Zacznijmy uczyć tego naszych dzieci. Powiedzmy im, że:

• homoseksualista, to osoba, której podobają się osoby tej samej płci;
• lesbijka, to kobieta, która zakochuje się w innych kobietach;
• gej, to mężczyzna zakochujący się w innych mężczyznach;
• biseksualista, to człowiek, któremu podobają się ludzie tej samej oraz odmiennej płci;
• transseksualista, to osoba, która odczuwa, że jej płeć jest inna, niż wydaje się to na piewszy rzut oka.

Love is love, każdy z nas ma prawo kochać i być szczęśliwym. Należy pamiętać, że takie osoby nikomu nie robią tym krzywdy!

LGBT, RTV, AGD

"LGBT, RTV, AGD" to hasło, które stanowiło swego rodzaju slogan podczas imprezy, o której wposmniałam na początku. Jako osoba heteroseksualna czytam to jako znak protestu, gdzie osoby LGBT nie zgadzają się na traktowanie ich jak przedmiotów, jak czegoś co w każdej chwili można wywalić na śmietnik. 

Od dłuższego czasu badam polskie oraz europejskie prawo pod kątem ochrony praw osób z odmienną orientacją seksualną i tożsamością płciową, powiem Wam, że jestem pełna podziwu, że Polska i jej obywatele aktualnie przeżywają taką amnezję. Wiele osób myśli, że to kraje zachodnie są prekursorami, jeżeli chodzi o ochronę osób LGBT, ale tutaj Cię zaskoczę. Polska jako jeden z pierwszych krajów na świecie uchwaliła prawo depenalizujące stosunki homoseksualne (miało to miejsce w 1932 roku). Inne państwa, takie jak Austria czy Wielka Brytania zrobiły to dopiero w latach sześćdziesiątych i siedemdziesiątych.  To okres PRL-u spowodował, iż obywatele naszego pięknego kraju zaczęli ponownie w agresywny sposób piętnować społeczność LGBT. 

W latach pięćdziesiątych temat seksualności był uznawany za temat tabu, którego nie powinno się poruszać. Czasy PRL-u były dla osób homoseksualnych, biseksualnych oraz transseksualnych bardzo ciężkie. Aparat władzy przy pomocy milicji chciał dowieść, iż osoby LGBT znacznie częściej popełniają przestępstwa, co spowodowało, że zaczęto przeprowadzać badania na mniejszościach seksualnych, które miały udowodnić, iż są to osoby zaburzone. Silna propaganda prowadzona w tamtych czasach nasilała negatywne nastroje społeczne i powodowała, iż Polki i Polacy zaczęli uznawać społeczność LGBT za niebezpieczną. Takie działania doprowadziły do silnej dyskryminacji oraz prześladowań osób o odmiennej orientacji seksualnej i tożsamości płciowej. W latach osiemdziesiątych ówczesny minster spraw wewnętrznych Czesław Kiszczak zapoczątkował akcję "Hiacynt", która polegała na aresztowaniu podejrzanych o praktyki homoseksualne - osoby te dostawały tzw. "Kartę homoseksualisty". 

Pomimo tego, że lata dziewięćdziesiąte to czasy reformacji  i zmian, które w sposób niedosłowny dają pierwsze prawa osobą LGBT i pozwalają na rozszerzanie katalogu ochrony osób o odmiennej orientacji seksualnej i tożsamości płciowe, to ogromna propaganda czasów komuny doprowadziła do tego, że osoby te do tej pory są dyskryminowane a niekiedy prześladowane. Odnoszę wrażenie, iż polskie społeczeństwo zatrzymało się trochę w tych ciężki dla wszystkich czasach. Starsze pokolenia przekazują pewne wartości młodszym, którzy w dużej mierze traktują to jako świętość i uważają, że LGBT to ideologia, która jest gorsza od komuny. W naszym kraju musi się jeszcze wiele zmienić, a przede wszystkim powinna zostać wprowadzona edukacja, która uczy nas tolerancyjności i szacunku do wszystkich. Edukacja, która uczy nas tego, że każdy człowiek ma swoje prawa i swoje unikatowe cechy, które odróżniają go od innych. Edukacja, która mówi o tym, iż każdy ma prawo do szczęścia, miłości i spełnienia. Nie traktujmy odmienności jako coś złego, coś czego się boimy. Traktujmy odmienność jako coś nowego, co możemy zrozumieć (wcale nie musimy tego praktykować). 

Każdy z nas ma prawo do godnego życia, nie bawmy się w Bogów, którzy osądzają takich ludzi, a co gorsza nie bawmy się w diabłów, którzy starają się im stworzyć piekło na ziemi. Jeżeli druga osoba nie robi nikomu krzywdy, to dlaczego Ty chcesz zrobić jej krzywdę. Ja wychodzę z założenia, że nie toleruję nietolerancji. I nie toleruję ludzi, którzy wyrządzają krzywdę fizyczną oraz przychiczną innym ludziom.